Mój pies chudnie..:(

Maja · Wysłany: Sob 17:49, 03 Mar 2007 Temat postu: Mój pies chudnie..:(

Chudość to pojęcie subiektywne: gdy właścicielowi charta powiemy, że jego pies jest chudy, gotów się na nas obrazić. Niemniej jednak chudnięcie psa może być alarmującym znakiem, świadczącym o wyniszczeniu organizmu. A że nic nie dzieje się bez przyczyny, właściciel psa powinien się zainteresować każdą długotrwałą utratą wagi bez widocznego powodu i zaprowadzić psa do lekarza weterynarii.

BRAKI ENERGETYCZNE

Jeśli pies cieszy się dobrym zdrowiem, a chudnie, to znaczy, że jego bilans energetyczny jest deficytowy. Dzieje się tak z dwóch powodów: albo pożywienie jest za mało wartościowe, albo wzrosły potrzeby energetyczne psa.
Pożywienie z jednej strony dostarcza tkankom budulca, a z drugiej - energii (kalorii). Energia jest zużywana do podtrzymania funkcji organizmu, do zaspokojenia potrzeb wynikających z pracy (wysiłek mięśni podczas spacerów, polowania, biegu), z reprodukcji (ciąża, karmienie) oraz ze wzrostu w młodym wieku. Kalorie zawarte w pożywieniu powinny wystarczać dokładnie na pokrycie powyższych potrzeb, inaczej brakująca energia jest pobierana z własnych tkanek tłuszczowych i pies stopniowo chudnie.
Szczególnie ważne jest dostarczanie pełnowartościowych pokarmów w okresie wzrostu. Jeśli młody pies będzie ich pozbawiony tylko chwilowo, szybko nadrobi braki. Ale gdy przez dłuższy czas nie otrzyma odpowiedniej dawki wszystkich niezbędnych składników, dojdzie do zaburzeń rozwoju (przede wszystkim szkieletu), które mogą być nieodwracalne.

ZABURZENIA TRAWIENIA LUB WCHŁANIANIA

Jeśli dostarczamy psu doskonale wyważonych racji pożywienia, odpowiadających jego potrzebom, a mimo to pies chudnie, jest to stan patologiczny. Może mieć postać przejściową, np. w przypadku niestrawności, której przyczyną bywa przejedzenie, gwałtowna zmiana diety, zjedzenie potraw zbyt tłustych lub rzeczy niejadalnych.
Wystarczy zastosować doraźne leczenie, by śluzówka układu trawiennego odnowiła się, odzyskując swoje normalne zdolności do wchłaniania, a organizm zwierzęcia znów mógł pobierać z pożywienia niezbędne składniki odżywcze.

NIEWYDOLNOŚĆ TRZUSTKI może być rezultatem wrodzonego niedorozwoju tego organu lub powikłaniem po przebytym zapaleniu trzustki. Zmniejsza się wydzielanie enzymów trawiennych, czego skutkiem jest złe trawienie oraz zwiększony rozkład bakteryjny w jelicie cienkim. Objawia się on przewlekłą biegunką. Masa ciała się obniża mimo bardzo dobrego apetytu (możliwe wymioty).
Do niewydolności trzustki dochodzi często u szczeniąt w okresie odstawienia od matki. Rezultatem jest zahamowanie wzrostu, krańcowe wychudzenie mimo nadmiernego apetytu oraz wydalanie miękkiego i bladego stolca w kolorze szarobeżowym.
Jeśli niewydolność trzustki jest bardzo zaawansowana, szczeniaka trudno będzie utrzymać przy życiu. Z chorobą mniej rozwiniętą można walczyć, pod warunkiem że właściciel jest świadomy, iż pies będzie leczony już przez całe życie. Trzeba dostarczać mu brakujących enzymów trawiennych; jest ich wiele rodzajów, niektóre miesza się z ostudzonym pożywieniem, na pół godziny przed podaniem, aby mogły właściwie działać.

NIEWYDOLNOŚĆ WĄTROBY występuje niezależnie od wieku psa. Najczęściej objawia się niestrawnością (wymioty, cuchnący oddech, naprzemienna biegunka i zatwardzenie), czasami żółtaczką lub wodobrzuszem (nagromadzeniem płynów w organizmie), a prawie zawsze, po pewnym czasie - wychudzeniem. Leczenie jest złożone i zależy od stopnia zaawansowania choroby. Wątroba regeneruje się bardzo dobrze, ale czasami łatwiej wyleczyć bardzo ostre schorzenie niż chroniczną niewydolność.

NIEWYDOLNOŚĆ NEREK Równolegle z nią występuje brak apetytu, wielomocz i wzmożone pragnienie (pies bardzo dużo pije i często oddaje mocz). Pies ma moczowy zapach oddechu i wrzody w pysku. Bardzo często niewydolność nerek stwierdza się u psów starych; jest spowodowana starzeniem się nerek. Postęp choroby, przynajmniej przez pewien czas, można opóźnić dzięki odpowiedniej diecie i leczeniu weterynaryjnemu.